Jak wszyscy wiemy, w przemyśle tekstylnym, po zaklejeniu przędzy osnowy należy ją przewlec przez żyłkę i trzcinę, a następnie zawiesić zakraplacz osnowy, zanim będzie można ją założyć na maszynę tkacką. Podczas tkania z użyciem golarki nowa odmiana przędzy osnowy musi zostać przepuszczona przez golonkę i trzcinę zgodnie z wymaganiami procesu tkania, zanim zostanie umieszczona na maszynie. Są to prace przygotowawcze przed tkaniem w tkalni.

Prace przygotowawcze przed tkaniem osnowy mają istotny wpływ na wydajność i jakość tkania zautomatyzowanych krosien bezczółenkowych, takich jak krosna pneumatyczne, krosna pociskowe, krosna rapierowe itp., które najczęściej wykorzystywane są do tkania odzieży lub tkanin technicznych. Aby sprostać stale rosnącym wymaganiom dotyczącym szybkości krosna i jakości tkanin, wymagane są wysokiej jakości przędze osnowy i wciąganie. Ręczne prace związane z rysowaniem wymagają od pracowników posiadania określonej wiedzy na temat technologii tkackiej i technologii tkania wzorów. Proces ten jest bardzo czasochłonny, a wydajność pracy jest na ogół niska. Obecnie niewielu młodych ludzi wybiera tę pracę. Dlatego coraz więcej fabryk tekstylnych wprowadza maszyny wciągające, które zastępują pracę ręczną. W opracowaniu przedstawiono głównie podstawową konstrukcję, historię zastosowań i kierunki rozwoju automatycznych wypaczek.

Automatyczna maszyna do ciągnienia osnowy to zaawansowany technologicznie produkt, który integruje sterowanie programem komputerowym, technologię obrazowania optycznego, technologię pneumatyczną, technologię sterowania napędem silnika krokowego i serwo oraz technologię komunikacji światłowodowej. Wadą jest to, że istnieje wiele wrażliwych części, zwłaszcza surowców z włókien chemicznych. Wiele części mających kontakt z przędzą jest łatwych w zużyciu i mają krótką żywotność, dlatego wymagania i koszty konserwacji są wysokie, a trwałość części wymaga poprawy.